Kasım 2020 MIM-AD webinarında Dr.Selva Suman bizlerle olacak

24 Kasım 2020 19:00

FERİKÖY LATİN KATOLİK MEZARLIĞI YAPILARINDA ÜSLÛP OKUMALARI

1850’lerde kurulan ve halen İstanbul’un en büyük Katolik mezarlığı olma özelliğini taşıyan Feriköy Latin Katolik Mezarlığı, bir yönüyle İstanbul’un renkli mimarisi ve kültür mozaiğinin bir yansıması olurken aynı zamanda kentin Katolik ve Levantenleri için önemli ve çok katmanlı bir kültür mirasıdır. 

Diğer taraftan, İstanbul’da onsekizinci yüzyılda başlayan sosyokültürel değişimler kentin mimari dokusuna da yansımış, yabancı unsurların artarak kullanılması ile eklektik bir üslûp görülmeye başlamıştır. Toplumda “Batılılaşma” hareketleri ile Tanzimat sonrası yıllarda görülen yoğun yapılaşma sonucu Osmanlı başkentinde batılı tarzları anımsatan cepheler ve bezeme unsurları ile yeni yapılar belirmektedir.

Bu çalışmada Feriköy Latin Katolik Mezarlığında bulunan yapıların üslûp açısından irdelenmesine yer verilirken burada bulunan mezarlarda kullanılan süsleme ve bezeme unsurları incelenmekte, işaret ve sembollerin anlamları da kapsamı içinde açıklanmaktadır.

İTÜ Sosyal Bilimler Enstitüsü’nde Prof. Dr. Filiz Özer ve Yrd. Doç. Dr. Luca Orlandi’nin danışmanlığında yapılan doktora tezine konu olan üslûp analizi sonuçları ele alınarak, İstanbul’daki Katolik toplumunun kültürel kimliği ile ilişkilendirilmesi ve dönemin kentsel mimari değişimleri çerçevesinde değerlendirilmesi yapılacaktır.

SELVA SUMAN

Boğaziçi Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi’nden mezun olduktan sonra Yüksek Lisansını aynı üniversitenin Tarih Bölümünde Sanat ve Mimarlık Tarihi Programında yaptı. “Sessiz Şehir: İstanbul Feriköy Latin Katolik Mezarlığındaki Yapıların Üslûp Açısından Okunması” Başlıklı doktora tezini İTÜ Sosyal Bilimler Enstitüsünde Prof. Dr. Filiz Özer ve Yrd. Doç. Dr. Luca Orlandi danışmanlığında tamamladı. Araştırmaları çeşitli dergilerde makaleler ve kitap bölümleri olarak yayımlanmış olan Selva Suman, halen sürdürmekte olduğu iş hayatının yanı sıra Bahçeşehir Üniversitesi’nde Anadolu Medeniyetleri dersi vermektedir.

2020-2021 MIM-AD webinarlarında 28 Ekim 2020 Çarşamba 19:00'da Doç.Dr. Hasan Fırat Diker ile beraberiz

Kayıt için lütfen mimad2012@gmail.com adresine ad-soyadı-eposta adresinizi bildiriniz. webinar linki tarafınıza yollanacaktır

AYASOFYA’NIN YER ALTI YAPILARININ GÖRÜNTÜLENMESİ VE BELGELENMESİ

“Ayasofya Yer Altı Yapılarının Görüntülenmesi ve Belgelenmesi Projesi” araştırma projesi, FSMVÜ Mimarlık ve Tasarım Fakültesi öğretim üyelerinden Doç. Dr. Hasan Fırat Diker başkanlığında, Doç. Dr. Mine Esmer ve Dr. Öğr. Üyesi Alidost Ertuğrul ile İTÜ Güzel Sanatlar Bölümü’nden Öğr. Gör. Arkeolog Ali Hakan Eğilmez yürütücülüğünde gerçekleştirilmiştir. Zorlu koşullarda gerçekleşen bu çalışma sayesinde, yeni keşiflerle toplam uzunluğu yaklaşık 936 metreyi bulan Ayasofya ve çevresindeki yer altı menfezleri ve yapılarının üç boyutlu taraması yapılmıştır.  

Doç. Dr. Hasan Fırat DİKER

1975’te İstanbul’da doğdu. 1993 yılında Kadıköy Anadolu Lisesi’nden mezun oldu. 1998 yılında Y.T.Ü. Mimarlık Fakültesi Mimarlık Bölümü’nü bitirdi. 2000 yılında İ.T.Ü. Mimarlık Fakültesi Mimarlık Tarihi kürsüsünde “Topkapı Sarayındaki Revan ve Bağdat Köşkleri” başlıklı teziyle yüksek lisansını, 2010 yılında Mimar Sinan Güzel Sanatlar Üniversitesi Sanat Tarihi bölümünde “Belgeler Işığında Ayasofya’nın Geçirdiği Onarımlar” adlı teziyle doktorasını tamamladı. 2005-2011 yılları arasında Ayasofya ve Topkapı Sarayı müzelerinde Kontrol Mimar olarak görev yaptı. 2012-2014 yılları arasında İstanbul Koruma Bölge Kurullarında üyelik yaptı. 2017 yılında Mimarlık alanında Doçent ünvanını aldı. Çeşitli kazı, yüzey araştırması, restorasyon proje ve uygulamalarında bilim kurulu üyeliklerinde bulundu. 2011 yılından beri Fatih Sultan Mehmet Vakıf Üniversitesi Mimarlık ve Tasarım Fakültesi Mimarlık Bölümünde öğretim üyesidir. 

2005-2011 yılları arasında İstanbul Rölöve ve Anıtlar Müdürlüğü bünyesinde çalışırken denetlemesini yapmış olduğu restorasyon uygulamaları arasında Ayasofya ana kubbe kuzeydoğu çeyreği ve iç narteks mozaik ve bezemelerinin restorasyon ve konservasyonu işi, Topkapı Sarayı Adalet Kulesi ve Kubbealtı, Alay Köşkü, Bağdat, Revan ve Kara Mustafa Paşa Köşkleri, Dış Karakol Binası, Has Ahırlar, Kutsal Emanetler Dairesi (Has Oda), Mutfaklar, Silah Seksiyonu (Dış Hazine) restorasyonları ile Hırka-i Şerif ve Camisinin restorasyon ve konservasyonu yer almaktadır.

Topkapı Sarayı Müzesi Kutsal Emanetler Dairesi teşhir tanzim projesi (2007), Topkapı Sarayı Müzesi Silah Seksiyonu teşhir tanzim projesi (2011), Selanik Atatürk Evi Müzesi restorasyon ve teşhir tanzim projesi (2013) ve uygulamalarının yanı sıra, Topkapı Sarayı Müzesi Askeri Depolar Sergi Salonları teşhir tanzim projesi (2014) ve Feshane Tasavvuf Müzesi fikir projesini (2015) hazırlamıştır. 2015 yılında Büyükada Çarşı Camii Mimari Fikir Yarışması’nda Murat Polat ve Emre İşlek ile üçüncülük ödülünü almıştır.

Yunanistan, Norveç, Japonya ve İtalya’da bilimsel toplantılara katılmış, dersler vermiştir. Mimarlık tarihi, koruma ve müzecilik alanlarındaki yayınlarına 2016 yılında “Ayasofya ve

MİMAD seminerleri webinar olarak ve Prof.Dr.Fazilet Duygu SABAN ile 29 Eylül 2020 19:00'da devam edecek:

(Lütfen kayıt için mimad2012@gmail.com adresine adınızı-soyadını ve eposta adresinizi bildiriniz. webinar linki epostanıza yollanacaktır. )

BAUHAUS EKOLÜNDE YETİŞMİŞ ERKEN CUMHURİYET DÖNEMİ MİMARLARI

19. Yüzyıl’da değişen toplumsal, sınıfsal ve ekonomik yapı sanat alanında yeni düşüncelerin, yeni ideallerin ortaya çıkmasına neden olmuş,  geçmişin gelenekleriyle tüm bağlarını koparmış ve o ana kadar hayal edilmemiş olanı yapmaya çalışan sanatçılar özgün tasarımları ve fikirleriyle çeşitli akımlar oluşturarak değişen ortama hem katkı sağlamış hem de onu dönüştürmüştür. Bu anlayışın yaygınlaşmasında en önemli rol; ilkeleri, programı, eğitim sistemi, eğitmenleri ve farklı coğrafyalardan gelen öğrencileriyle Bauhaus Okulu’na aittir.  Bu kapsamda Erken Cumhuriyet Döneminde Bauhaus Okulunda eğitim almış ya da okulun ekolünden etkilenerek ürünler vermiş olan mimarlar ve çalışmaları seminer kapsamında ele alınacaktır.

Prof. Dr. Fazilet Duygu SABAN

Mimar Sinan Güzel Sanatlar Üniversitesi, Mimarlık Fakültesi, Mimarlık Bölümünde lisans, Çukurova Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Mimarlık Anabilim Dalında Yüksek Lisans ve University College London, Bartlett School of Planning’de doktora öğrenimini tamamlamıştır. Kentsel koruma, kent morfolojisi ve mimarlık tarihi alanlarında çalışmaları bulunan Prof. Dr. Fazilet Duygu SABAN Çukurova Üniversitesi, Mimarlık Fakültesi, Mimarlık Bölümünde görev yapmaktadır.

İstanbul’un geçen iki yüzyıldaki imarı çoğunlukla bir yangınla birlikte anılır. On dokuzuncu yüzyıla kadar yangının tahrip ettiği yerler o güne dek bilinen yöntem ve biçimde yeniden inşa edilirdi. Oysa Tanzimat’la birlikte yangın yerlerinde şehrin eski dokusundan farklı düzenleme önerileri üretilmeye başlandı. Yangınları ve yanan alanların imarını belirli zaman aralıklarında incelemek anlamlı. 1908 devriminden sonra modern bir İtfaiye Teşkilatı oluşturulmasına rağmen çok daha fazla tahrip olan yangın yerlerinin imarı, 1940’larda dahi tamamlanamamıştı. Suriçinde bu dönemde ilk on yılda gerçekleşen yedi büyük yangından biri de 1912 tarihli İshakpaşa yangınıydı. Yangın sınırları Küçük Ayasofya’dan sarayın sur duvarlarına; Sultanahmet Camisi’nden Ahırkapı’ya kadar uzanıyordu. Bu alanda eskisinden oldukça farklı yeni bir düzenleme önerisi getirildi. Düzenlemenin önerilerinden birisi Küçük ve Büyük Ayasofya camilerini birbirine bağlayan geniş caddeydi. Önerilen diğer caddelerse denize dik olarak uzanmaktaydı. Yeni caddelerin doğrultuları, ibadethaneler, meydanlar ve sahilde olası gezinti alanlarıydı. Bir yıl sonra Ayasofya ve Sultanahmet Camileri arasındaki Kabasakal Mahallesi’nin tamamen yanmasıyla birlikte dönemin modernleşme anlayışına paralel olarak bu mahalleyi istimlâk ederek meydana dönüştürme fırsatı doğmuştu. Böylelikle 1912 İshakpaşa yangını ve ardından Kabasakal yangını, Bizans Dönemi’nin Büyük Sarayı’nın kalıntılarıyla birlikte Ayasofya’nın çevresinin yeniden düzenlenmesine aracı oldu.

Sibel Gürses Söğüt-1989’da MSÜ, Mimarlık Bölümü’nden mezun oldu. 1990-2008 yılları arasında “Sibel Gürses Mimarlık Hizmetleri”ni kurarak Dilek Yarımadası Milli Parkı içinde yer alan Eski Doğanbey Kentsel Sit Alanı’nda uygulamalı mimarlık çalışmalarını sürdürdü. 2010’da MSGSÜ, Mimarlık Fakültesi, Şehir ve Bölge Planlama Bölümü’nde “Doğanbey (Domatia) Köyü'nde Yapısalcı Tipolojik Çözümleme Yöntemiyle Mekânsal Değişime Bakış" isimli yüksek lisans tezini,  2015’de “"Tarihi Yarımada'da Hocapaşa Yangın Alanı'nın Mekânsal Dönüşümü" isimli doktora tezini tamamladı. MSGSÜ, Mimarlık Fakültesi, Şehir ve Bölge Planlama Bölümü’nde öğretim üyesi olarak kentsel koruma, kentsel tarih, imar tarihi, şehir yangınları, İstanbul ve Anadolu kartografyası, tipolojik mekân okuması, mimari restorasyon, mekânsal analiz, kentsel tasarım konularında dersler vermektedir.

MIM-AD DOKTORA TEZ SEMİNERLERİ

16 ARALIK 2019 18:30

İTÜ MİMARLIK FAKÜLTESİ TAŞKIŞLA 136B

Erken Cumhuriyet Dönemi’nde Bir İdealizasyon Meselesi Olarak Kırsal Yerleşmeleri Biçimlendirmek

1923’te cumhuriyetin ilanından, 1950’de Cumhuriyet Halk Partisi’nin iktidarı Demokrat Parti’ye bırakmasına kadar geçen süre içinde kırsal yerleşmeler Erken Cumhuriyet Dönemi politikalarının önemli etki alanlarından birini oluşturmuştur. Gerek yeni yerleşmelerin inşası, gerek var olan köy ve kasabaların dönemin ekonomik ve demografik ihtiyaçlarına göre yeniden biçimlendirilmesi, kırsal toplumu siyasal ve sosyal dönüştürme çabaları ile birlikte değerlendirildiğinde mimari pratiğin ötesinde yeni bir kültür yaratma girişimi olarak da kavranabilir. Bu perspektiften bakıldığında, kırsal yerleşmeler pragmatik sebeplerin ötesinde Erken Cumhuriyet Kadrosunun araçsallaştırdığı bir mimari form olarak karşımıza çıkar.

 Bu çalışma kapsamında incelenen arşiv belgelerinin yanısıra, 1923 ve 1950 yılları arasında yayınlanan yerel gazete ve dergiler, yürürlüğe konulan kanun ve talimatnameler araştırmanın birincil kaynaklarını oluşturmaktadır. Özellikle 1934 İskan Kanunu dönemin kırsal yerleşme politikalarını anlamak ve bu politikalar içinde mimarinin yerini işaretlemek açısından önemlidir. Bu seminerde, Erken Cumhuriyet Dönemi içinde kırsal yerleşmelerin formasyonuna yönelik genel bir bakış ile birlikte, 1934 İskan Kanunu’nun uygulanması sırasında inşa edilen yerleşmeler arasından Elazığ ve İzmir’deki örneklere odaklanılarak konuya hem tarihsel hem de pratik bir okuma alanı sunmak hedeflenmiştir.

 Özge Sezer 2007 yılında İzmir Yüksek Teknoloji Enstitüsü Mimarlık Bölümü’nden lisans derecesini almıştır. 2010 yılında “Erken Cumhuriyet Döneminde Kırsalın İfadesi Bağlamında Demiryolları ve Köprüler, 1930-1945” başlıklı tezi ile İstanbul Teknik Üniversitesi Mimarlık Tarihi Yüksek Lisans Programı’nından mezun olmuştur. 2018 yılında “Idealization of the Land: Forming the Rural Settlements in Early Republican Turkey, 1923-1950” başlıklı tezi ile Berlin Teknik Üniversitesi’nde (TU Berlin) doktora çalışmalarını tamamlamıştır. Doktora sonrası araştırmalarına Ocak 2020’den itibaren Brandenburg Teknik Üniversitesi’nde (BTU Cottbus-Senftenberg) devam edecektir.